In 1944 bestelde de Nederlandse regering in ballingschap bij Whitcomb Locomotive Works 25 smalspoorlocomotieven (fabrieksnummers 40305 – 40329) ten behoeve van de wederopbouw. Op de zijkant van elke loc was de tekst NEDERLAND met een volgnummer aangebracht. Bij onze loc kwam onder de gele verflaag de tekst NEDERLAND 19 vandaan. Dat nummer correspondeert precies met de volgorde in de fabrieksnummers.
Na aankomst in Rotterdam in 1946 werden tien locomotieven (waaronder onze locs 35 en 36) aangekocht door Oving Spoor (ODS) uit Hendrik-Ido-Ambacht. Vijftien locs gingen naar Spoorijzer in Delft, waaronder ook deze locomotief. Oving en Spoorijzer voegden de locs toe aan hun verhuurpark. De grote, logge machines waren in Nederland geen succes. Het bedieningsgemak en de ergonomie waren matig. Zo moest de machinist via de achterkant van de loc naar binnen kruipen. Ook hadden ze, zoals gebruikelijk bij Amerikaanse smalspoorlocs, een volledig open machinistenhuis. Oving heeft er aan de voorkant nog een staalplaat in gezet met een kleinere raamopening die was voorzien van glas; van de Spoorijzer-locs zijn alleen foto’s bekend met een geheel open machinistenhuis.

Spoorijzer verkocht drie locs, waaronder de onze, aan de Amsterdamse Aannemings Maatschappij uit Den Haag, die haar geel schilderde en van de initialen A.A.M voorzag. Sinds 1983 maakt de loc deel uit van onze collectie.

Whitcomb Locomotive Works was al in 1929 een onderdeel geworden van de veel grotere Baldwin Locomotive Company. Vanaf 1952 hevelde Baldwin een steeds groter deel van de productie van Whitcomb over naar de eigen fabriek. Toen Baldwin in 1956 de fabriekspoorten sloot, viel daarmee, na de productie van meer dan 5000 locomotieven, ook het doek voor Whitcomb.