Van deze locomotief van het type EL 110 heeft Jung er tussen 1934 en 1956 in totaal zo’n 760 gefabriceerd, waarvan verreweg de meeste voor de Tweede Wereldoorlog. Via importeur Oving kwamen er 56 naar Nederland. De EL110 is gedurende de jaren dat ze in productie was, alleen uiterlijk aangepast, waarbij het frame en de motorkap werden verlengd. De laatste aanpassing vond plaats in 1938. Onder die motorkap bleef alles hetzelfde en zat in de allerlaatste EL110 nog steeds de zelfde tweetakt SE110-motor als in de eerste die werd geleverd op 15 mei 1934. In 1963 verkoopt Jung de laatste drie EL110’s. Ze zijn nog afkomstig uit de voorraad die de fabriek al midden jaren ’50 heeft gebouwd. Bij 10 exemplaren staat in de fabriekslijst geen afnemer vermeld. Dat maakt het aannemelijk dat ze niet zijn verkocht, maar uiteindelijk zijn gesloopt zonder ook maar een kilometer te hebben gereden.

Onze locomotief, de enige van onze drie EL110’s met een machinistenhuis, is gebouwd in 1951 en heeft haar hele werkzame leven dienst gedaan bij de Kleiwarenfabriek Nieuw-Werklust in Hazerswoude-Rijndijk. Daar maakten ze onder andere bloempotten. De fabriek stond aan de Hogezijde van de Oude Rijn, de Hoge Rijndijk. De klei werd gewonnen aan de Lagezijde, de Lage Rijndijk, in de polders bij Leiderdorp en Koudekerk. Dat was het werkterrein van de locomotief. De klei werd per spoor naar de rivieroever gebracht en vervolgens met schuiten overgevaren naar de fabriek.
De locomotief werd in 1976 door ons ontdekt. De fabriek was toen nog in werking, maar de klei werd allang niet meer aangevoerd per trein en schip. In 1985 konden wij haar aan onze collectie toevoegen.
Het fabrieksgebouw staat er overigens nog steeds, maar is niet meer in gebruik. Er zijn al jaren plannen om er een (werkend) museum van te maken, maar tot op heden komt dat niet van de grond.

Arnold Jung en Christian Staimer richten in 1885 in Jungenthal hun locomotieffabriek op. In dat jaar leveren ze ook hun eerste stoomlocomotief af, een smalspoorloc. Na het overlijden van Staimer in 1888 gaat Jung alleen verder en bouwt hij de fabriek uit tot een van de grotere locomotieffabrieken van Duitsland. In 1927 begint Jung met de bouw van diesellocomotieven. Kenmerkend voor vrijwel alle smalspoorlocs van Jung zijn de tweetaktmotoren. Dergelijke motoren hebben maar heel weinig bewegende delen en zijn daardoor zeer betrouwbaar. In 1987 worden de laatste locomotieven geleverd: twee mijnlocomotieven voor Polen. Er zijn dan bijna 13.000 locomotieven gefabriceerd. In 1993 wordt de fabriek gesloten.